Aanleiding
Chronische pijn leidt tot hoge maatschappelijke kosten, langdurige zorgconsumptie en verminderde arbeidsparticipatie. De huidige behandelstrategieën zijn vaak gericht op symptoombestrijding in plaats van herstel en brengen risico’s op bijwerkingen met zich mee.
Innovatieve, niet-invasieve therapieën zoals Magneetveld Therapie kunnen bijdragen aan een duurzamer zorgmodel, maar er is onvoldoende inzicht in de haalbaarheid, effectiviteit en kostenefficiëntie binnen de eerstelijnszorg.
Oplossing
Magneetveldtherapie (MVT) vertegenwoordigt een innovatieve benadering binnen de pijnbestrijding en herstelbevordering. In tegenstelling tot traditionele medische behandelingen, die vaak farmacologisch of invasief van aard zijn, maakt MVT gebruik van laagfrequente elektromagnetische pulsen om natuurlijke biologische herstelprocessen in het lichaam te stimuleren.
De therapie berust op het principe dat elke cel in het menselijk lichaam een elektrisch potentiaal heeft dat essentieel is voor celactiviteit en communicatie. Bij ziekte, stress, ontsteking of weefselbeschadiging raakt dit potentiaal verstoord. MVT beïnvloedt dit proces door middel van gecontroleerde elektromagnetische velden die:
- De celmembraanpotentiaal herstellen,
- De microcirculatie en zuurstofopname verbeteren,
- Ontstekingsprocessen remmen,
- En de productie van ATP (celenergie) stimuleren.
Hierdoor wordt het zelfherstellend vermogen van het lichaam ondersteund, wat leidt tot minder pijn, snellere genezing en verbeterde mobiliteit.
Voor wie is het bedoeld?
Magneetveldtherapie is bedoeld voor patiënten met pijn- en herstelgerelateerde klachten van het bewegingsapparaat of zenuwstelsel, waarbij sprake is van vertraagd herstel, chronische pijn of ontsteking. De therapie is met name geschikt voor patiënten met:
- Chronische gewrichtspijn
- Pees- en spierklachten
- Rug- en nekklachten
- Fibromyalgie
- Posttraumatische pijn of restklachten
- Chronische overbelastingsklachten
Wat heeft het opgeleverd?
In een groep van 50 patiënten met uiteenlopende pijnklachten liet magneetveldtherapie een duidelijke afname van pijnklachten zien, met een gemiddelde pijnreductie van ongeveer 50%. Met name peesklachten, posttraumatische klachten en lokale overbelastingsklachten reageerden sterk op de behandeling, met dalingen van gemiddeld 4 punten op de VAS-schaal.
Het merendeel van de deelnemers rapporteerde de grootste vooruitgang na 3 tot 6 behandelsessies, waarna het effect zich stabiliseerde. De therapie werd goed verdragen, zonder noemenswaardige bijwerkingen.
Deze resultaten suggereren dat magneetveldtherapie een veilige aanvullende behandeloptie kan zijn binnen de huisartsenpraktijk, vooral voor patiënten met chronische musculoskeletale pijnklachten.
Hoewel vervolgonderzoek met een gecontroleerd design wenselijk tonen deze eerste ervaringen aan dat de therapie laagdrempelig inzetbaar, praktisch uitvoerbaar en mogelijk opschaalbaar is naar andere praktijken binnen de eerstelijnszorg.
Wat is er nodig om dit te doen?
De implementatie van magneetveldtherapie vraagt een beperkte maar gerichte personele inzet: circa 1,5 uur van de doktersassistente per patiënt (15 per consult x 6 consulten). Daarnaast is ongeveer 3 uur nodig voor kennisoverdracht binnen het team.
De totale investeringskosten, inclusief aanschaf van de magneetmat (€25.440) en scholing, bedragen circa €27.000.
Voor een soepele uitvoering zijn een rustige behandelruimte, duidelijke werkafspraken en registratie in het HIS de belangrijkste organisatorische voorwaarden.
Wat maakt dit opschaalbaar?
Magneetveldtherapie is goed opschaalbaar binnen de eerstelijnszorg. De behandeling kan eenvoudig worden geïntegreerd in bestaande praktijkstructuren, vraagt een beperkte tijdsinvestering van huisarts en doktersassistente en kent een standaardiseerbaar behandelprotocol. Omdat de therapie non-invasief, veilig en goed verdraagbaar is, zijn er geen extra medische waarborgen nodig. De resultaten zijn meetbaar via gestandaardiseerde pijn- en functiemetingen. Hierdoor kan de therapie eenvoudig worden ingevoerd, geëvalueerd en vergeleken tussen verschillende praktijken.